VOLENDAM – Met twee bussen vol was Texel’94 afgereisd naar Volendam. Terwijl de spelers streden voor de winst in de finale van de nacompetitie maakten de vele supporters er op de tribune een feestje van. Totdat Texel in de allesbeslissende strafschoppenreeks voor de derde keer aanlegde. De inzet werd gekeerd, waarna White Stones wel scoorde en de eilanders in rouw dompelde.

Terwijl White Stones feest vierde zaten de spelers verslagen op de grond. Zo dichtbij de historische promotie, maar uiteindelijk stonden de mannen van Texel met lege handen.

Al jaren strijdt Texel’94 voor promotie naar het hoogste zaalvoetbalniveau van Nederland. Voor het vijfde jaar op rij mochten de Eilanders het proberen in de nacompetitie. De vorige vier keer bleek de finale een brug te ver, maar door Scagha’66 over twee duels te kloppen werd de eindstrijd nu wel gehaald. De honger was daar zeker niet mee gestild, want eenmaal zo ver gekomen wilde de ploeg het ook afmaken.

In de Opperdam in Volendam moesten White Stones en Texel’94 nog eenmaal alles geven. Eén finale waar een plek in de Eredivisie op het spel stond. De belangen werden duidelijk in het duel waarin er lange tijd geen peil op te trekken viel wie kon juichen na afloop. Doelpunten waren er niet, iets wat ook te danken was aan beiden doelmannen. Vooral Texel doelman Alexander Smit bewees zijn ploeg meermaals een goede dienst door Egmonds gevaar onschadelijk te maken.

Nagelbijten
Het zal voor beide teams nagelbijten zijn geweest. Beide teams ontliepen elkaar immers zo goed als niks en zelfs helderzienden zouden de uitkomst niet kunnen raden. Lange tijd bleven doelpunten uit waardoor de eerste die zou scoren de grootste kans op de zege leek te hebben. Niets bleek minder waar. Huib Sprenkeling liet het publiek uit Egmond en omstreken na 33 minuten weliswaar juichen toen hij op aangeven van Jeffrey Klijbroek de 1-0 binnen schoof, maar het antwoord van Texel liet niet lang op zich wachten. Even leek de ploeg van coach Rogier Bunink door te drukken, maar nog geen anderhalve minuut later schoot Stijn Arends de gasten immers weer naast White Stones. De 1-1 deed het Texel publiek weer opleven en de spanning nog verder toenemen. Klijbroek was het dichtst bij, maar stuitte op de sluitpost van de opponent.

Het nagelbijten werd met tweemaal vijf minuten verlengd. Beide doelmannen wisten ook in de verlenging met reddingen hun waarde te bewijzen. Het duel ging over en weer terwijl het laatste fluitsignaal dichterbij kwam. Werd het feest in Egmond of op het eiland? Het werd na penalty’s Egmond. Beide teams scoorden de eerste twee strafschoppen, maar nadat Lesley Konings zijn inzet gekeerd had zien worden maakte White Stones de klus af. Voor Texel’94 wordt het, wederom, uithuilen en opnieuw beginnen.

White Stones – Texel’94 1-1 (White Stones w.n.s.)
33. Huib Sprenkeling 1-0, 34. Stijn Arends 1-1